Szachty to zespół glinianek (około 40 stawów), położonych w południowo-zachodnim klinie zieleni w dolinie Strumienia Junikowskiego. Nazwa „Szachty” wywodzi się z języka niemieckiego, gdzie słowo Schacht oznacza szyb (dół), a schachten – wykopać. Jest ona ściśle związana z historią tego miejsca, gdzie w XIX i XX wieku wydobywano glinę.
Na terenie tym funkcjonowało 6 cegielni:
- Cegielnia Fabianowo
- Cegielnia Junikowo
- Cegielnia Kotowo
- Cegielnia Rudnicze
- Cegielnia Świerczewo
- Cegielnia Żabikowo
Cegielnie na planie Poznania z 1919 r. – http://igrek.amzp.pl/5230
Wszystkie cegielnie powstały w czasie wielkiego boomu budowlanego, jaki miał miejsce w Poznaniu na przełomie XIX i XX w., a związany był ze zlikwidowaniem niektórych obwarowań Twierdzy Poznań. Potem produkowały materiały budowlane na potrzeby miasta do lat 90. XX w., kiedy to zlikwidowano ostatnie z zakładów.
Ponadto, przy ulicy Wykopy (Rudnicze) w latach 1920-1921 funkcjonowała Wielkopolska Huta Miedzi. Zakład został zbudowany w rekordowym czasie 9 miesięcy przez Towarzystwo Akcyjne Huta Miedzi na terenach odkupionych od gospodarza Edwarda Ephraima, który w 1919 optował na rzecz Niemiec i musiał wyjechać z Polski. Huta bazowała na silnej koniunkturze powojennej – skupywała łuski pocisków z licznych pobojowisk, celem przetopu. Dla pracowników zbudowano przy ul. Ceramicznej i Rudnicze osiedle mieszkaniowe złożone z trzech budynków (jeden z nich – niższy, mieścił dyrekcję). Okres prosperity szybko minął – już po roku zabrakło strategicznego surowca pozyskiwanego z łusek. Zaniechano jednocześnie przestawienia zakładu na szwedzką rudę miedzi. Huta zbankrutowała, a dyrektor popełnił samobójstwo. Budynki przejęło państwo. Po II wojnie światowej istniały w tym miejscu zakłady drobiarskie.